„Dong co ma świecący nos i inne wierszyki Pana Leara” – książkowe recenzje dla dzieci i rodziców

Książkowe recenzje dla dzieci i rodziców

Edward Lear, w tłumaczeniu Andrzeja Nowickiego, z ilustracjami Bohdana Butenki „Dong co ma świecący nos i inne wierszyki Pana Leara ”

Wydawnictwo Drzewo Babel, Warszawa 1999

Edward Lear, mistrz absurdu i ojciec limeryków znalazł w osobach tłumacza Andrzeja Nowickiego i  rysownika Bohdana Butenki godnych siebie współautorów książki „Dong, co ma świecący nos i inne wierszyki pana Leara”. Tom w minimalistycznej oprawie graficznej, w formacie kwadratowym, z czarnymi kartkami i białym drukiem, bogaty w wiersze o balladowym charakterze to majstersztyk łączący w sobie najlepsze cechy literatury pięknej. Inteligentne, podszyte absurdalnym humorem ale jednocześnie proste i wzruszające utwory niosą jedyny w swoim rodzaju przekaz zaczerpnięty z samego epicentrum niczym nieokiełznanej wyobraźni. Radosne Dżamble, o zielonych głowach i niebieskich rękach, które przemierzają morze w sicie, Okruszek, który stracił – nie wiadomo, w jaki sposób – paluszki u nóg, ale za to owijał szyję ciepłym szalikiem, gruby pan Lear wraz z kotem o imieniu Fos, nikim i niczym niezastąpione Takie Coś, spacerujące Krzesło i Stół, tajemniczy Akond ze Skwak i nade wszystko Dong – „Dong, Dong, Dong co świecący ma nos!” – to niezwykle urokliwi i jedyni w swoim rodzaju bohaterowie wierszy napisanych dawno temu (w 1846 roku) przez Edwarda Leara – angielskiego poetę i rysownika, a przetłumaczonych (a właściwie „spolszczonych” jak donosi strona tytułowa) przez Andrzeja Nowickiego nie tak dawno, bo w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku. Poszczególne utwory tworzą charakterystyczny mikroświat pełen postaci ledwie zarysowanych słowem i ilustracją ale paradoksalnie bardzo wyrazistych.

Wiersze Leara przeszły do kanonu literatury światowej i stanowią niezbędną lekturę zarówno dla przedszkolaków, jak i starszych dzieci, a nawet dorosłych. Każdy czytelnik może dostrzec w nich różne poziomy interpretacji, różne powody wzruszeń i uśmiechu.

Książka „Dong, co świecący ma nos i inne wierszyki pana Leara”, wydana po raz pierwszy w 1961 roku przez wydawnictwo Nasza Księgarnia i wznowiona w 1973, a później w 1999 przez Wieżę Babel w niezmienionej szacie graficznej, zajmuje należne jej miejsce w Oddziale dla Dzieci pod literką L w dziale dla dzieci młodszych. Absolutnie obowiązkowa lektura obowiązkowa!

Przygotowała: Bibliotekarka Kasia / Oddział dla Dzieci

Źródło ilustracji: https://lubimyczytac.pl

Scroll to Top