2. Kłopoty
Zbój Bimbalon przygotował najlepsze na świecie spaghetti i wszyscy rozsiedli się przy stole. Zajadali, aż im się uszy trzęsły. Olbrzym zaczął opowiadać:
– Idę sobie zadowolony przez las, podśpiewuję, pogwizduję, myślę sobie: jaki piękny dzień dzisiaj, leje jak z cebra, Krzynia tam pewnie szaleje przy wodospadzie. I te roślinki biedne napiją się trochę, bo dawno nie padało i bardzo sucho było w lesie. A tu widzę nagle, stoi taki mały, w jakimś fikuśnym kapelusiku, kopci papierocha i coś majstruje przy gałęziach. Staję cicho z boku i przyglądam się, jakie on tam, do licha, bimbalony wyprawia. I nie uwierzycie: bierze jakieś druty i zakłada na gałąź. I już wiem, kogo mam przed sobą. Zgadujcie dziewczyny. No?
– Wytropiłeś kłusownika! – zawołała Kalina
– Brawo tatku! Nareszcie! – Jagoda wstała i z emocji zaczęła chodzić w tę i z powrotem.
– Znasz go? – spytała Lijka.
– Ha! Nie dość, że ja go znam, to jeszcze wy go znacie!
– No powiedz kto to – nalegały siostry.
– Uwaga, uwaga… a więc… to był we własnej osobie… kierowca autobusu!
Myszka przysłuchiwała się uważnie rozmowie. Siostry wyjaśniły jej, że zbój Bimbalon od dawna już próbował przyłapać kłusownika, bo ten wiele szkód w lesie narobił. Zwierzęta, którymi olbrzym się opiekował i którym pomagał, nacierpiały się bardzo przez tego szkodnika, traciły swoje młode albo ranne przepadały gdzieś w lesie. Zbój Bimbalon już dawno obiecał sobie, że go dopadnie.
– Co z nim zrobiłeś? – spytała Jagoda.
– Ech, wywinął mi się, uciekł, ale teraz przynajmniej wiem kto to jest. Jeszcze wygrażał mi, że mnie dopadnie. Już ja się z nim rozprawię.
Ale stało się inaczej. Zaraz po obiedzie Myszka szykowała się do wyjścia, bo wiedziała, że już zdecydowanie musi wracać, wcale nie dlatego, że wujek się o nią będzie niepokoił, tylko dlatego, że zepsuje mu swoim późnym powrotem harmonogram dnia. Jej wujek miał zawsze wszystko rozpisane co do minuty na specjalnym stołowym kalendarzu oprawionym w złote ramki. Każda zmiana przyprawiała go o ból serca i szczękościsk ze złości.
Zbój Bimbalon obiecał, że ją odwiezie swoim małym rozklekotanym samochodzikiem, w którym ledwo się mieścił za kierownicą. W momencie, kiedy dziewczynka zapinała guziki płaszczyka, a zbój Bimbalon wciągał na swoje wielkie stopy olbrzymie kalosze, ktoś gwałtownie zapukał do drzwi.
– Kto to może być? Proszę, proszę – gościnnie zawołał zbój Bimbalon.
Drzwi się otworzyły i oczom wszystkich ukazał się taki oto widok: w progu stał we własnej osobie kierowca autobusu z nieodłącznym papierosem w zębach w towarzystwie jakiegoś pana w stroju myśliwskim, trzymającego przed sobą papier z całą masą podpisów i pieczątek. Obaj mieli zmarszczone brwi i wykrzywione złością twarze. Myszka otworzyła szeroko oczy ze zdumienia, schowała się za zbója Bimbalona i wyszeptała:
– Wujku… co tutaj robisz?…
Wujek dziewczynki, naczelny myśliwy w okolicy, był tak zajęty swoją złością, że nie zauważył Myszki. Najpierw, wysoko podnosząc głos, wygłosił tyradę, kierując ostre słowa do zbója Bimbalona.
– Witajcie Zbóju Bimbalonie. Powiem krótko: nie przyszedłem tu na sąsiedzkie pogaduszki, tylko z listą skarg i zażaleń. Wszyscy mówią to samo: że hałasujesz, przeszkadzasz spacerować po lesie, wszędzie gdzie staniesz, tam robisz straszny bałagan. Kto to widział w dodatku małe dziecko same przy wodospadzie zostawiać?!
Zbój Bimbalon nie krył zaskoczenia, bardzo zmieszany stał bezradnie na progu. Siostry stały obok niego z bojowymi minami i skrzyżowanymi na piersiach rękami. Nawet Krzynia przestał rozchlapywać kałużę w sieni i zamarł bez ruchu, uważnie nasłuchując.
– Wiemy, coś ty za jeden – kontynuował zadowolony z siebie wujek Myszki – Dla takich jak ty nie ma tutaj miejsca, między uczciwymi ludźmi. Wracaj skąd przyszedłeś, inne olbrzymy na pewno przyjmą cię z otwartymi ramionami. Proszę, oto nakaz eksmisji. Jutro ma cię tu nie być – myśliwy wręczył zbójowi papier.
Zbój ocknął się, wziął od niego papier i marszcząc w skupieniu brwi przeczytał pobieżnie treść pisma. Na koniec parsknął śmiechem.
– Przecież to jakieś bzdury! Bimbalony kompletne, bimbalony do kwadratu! Dziewczyny, rzućcie no na to okiem.
Siostry pochyliły się nad kartką. Po chwili Jagoda powiedziała powoli:
– Tatku… oni chcą, żebyś się wyprowadził. Na zawsze i daleko…
– I zostawił las i jaskinię! – wykrzyknęła Lijka.
– I jeszcze, żebyś dopilnował, żeby mama tu nie wróciła… – szepnęła Kalina.
Zbój Bimbalon zmienił się nagle nie do poznania. Urósł w drzwiach, wypiął swoją ogromną pierś do przodu i huknął:
-Niedoczekanie wasze! Nie będzie nikt mnie z rodziną wyrzucał z mojego domu! A moja żona, dobrze o tym wiecie, nigdy niczego złego nie zrobiła! Wy… uprzedzeni… mali biedni ludzie! A las beze mnie sobie nie poradzi. O tym też dobrze wiecie. I o to wam chodzi, żeby wyciąć drzewa na deski! Myślicie, że nie mam o tym pojęcia?! A ten tutaj – wskazał ogromnym palcem na kierowcę autobusu – to szkodnik numer jeden, kłusownik. Przyłapałem go dzisiaj w lesie na gorącym uczynku!
Gdy zbój Bimbalon pienił się ze złości, dwaj panowie zaczęli się powoli wycofywać. Co tu dużo mówić, przestraszyli się olbrzyma, który nie przebierał w słowach i wymachiwał pięściami. Nagle myśliwy wytężył wzrok i otworzył szeroko usta ze zdziwienia. Dojrzał wreszcie wychylającą się zza pleców olbrzyma główkę małej dziewczynki z mysim warkoczykiem…
– Co… Co ty tu robisz?! – wrzasnął – Natychmiast proszę ze mną wracać do domu!
Myszka w pierwszym odruchu zrobiła kilka kroków do przodu. Nagle coś ją zatrzymało… poczuła, jakby słynne spojrzenie zbója Bimbalona znowu prześwidrowało ją na wylot, chociaż olbrzym stał odwrócony do niej tyłem i cały czas coś wykrzykiwał do nieproszonych gości. Poczuła gwałtowny przypływ sił i powiedziała z całą stanowczością, na jaką było ją stać:
-Nigdzie z wujkiem nie pójdę. Zostanę tutaj.
Myśliwy spojrzał tylko na Bimbalona, który zrobił się jeszcze bardziej olbrzymi i powiedział zbierając się do odejścia:
– Ja tu wrócę jeszcze dzisiaj. Z urzędowym papierem, zaświadczeniem o eksmisji! Zagramy wam jeszcze na nosie, zbóju Bimbalonie!
I obaj intruzi pospiesznie zniknęli za zakrętem. Całkiem bez pożegnania.
Katarzyna Kloska / Oddział dla Dzieci
