Bolesław Chrobry
Bolesław Chrobry (ur. 967 roku, zmarł 17 czerwca 1025 roku) – pierwszy koronowany król Polski, syn Mieszka I i czeskiej księżniczki Dobrawy.
Jako książe panował od 992 roku, a w 1025, niedługo przed swoją śmiercią koronował się na króla.
Był wybitnym władcą, który znacząco wzmocnił pozycję Polski na arenie międzynarodowej.
Od początku swoich rządów Bolesław Chrobry wykazywał się ambicjami politycznymi i militarnymi.
Z powodzeniem prowadził wojny oraz działa dyplomatyczne. Otton III podczas zjazdu gnieźnieńskiego w 1000 roku, uznał niezależność Polski, a także wsparł utworzenie arcybiskupstwa w Gnieźnie. Bolesław Chrobry przyjął go z wielkim przepychem, co miało podkreślić rolę i siłę państwa.
Prowadził wiele wojen, z których wracał zwycięsko – m.in. w latach 1002-1018 roku prowadził wojny z Niemcami, które zakończyły się korzystnie dla Polski, w 1018 roku zorganizował wyprawę kijowską, podczas której zdobył Kijów i osadził na tronie swojego zięcia, rozszerzając tym samym wpływy Polski na Ruś.
Bolesław Chrobry dbał o rozwój Kościoła oraz administracji. Ufundował wiele kościołów i wspierał misje chrystianizacyjne,
w tym misję św. Wojciecha w Prusach.
Na kilka miesięcy przed śmiercią ukoronował się na króla, co było symbolicznym potwierdzeniem suwerenności
i niezależności Królestwa Polskiego oraz podkreślenia pozycji kraju na arenie międzynarodowej.
Bolesław Chrobry zapisał się w historii jako władca silny i ambitny, który stworzył podwaliny pod silne, chrześcijańskie państwo polskie, dzięki czemu zyskał przydomek „Chrobry” – czyli dzielny, odważny.
Wyszukaj książki, audiobooki i e-booki.
Znajdź, zarezerwuj i wypożycz książki w naszej bibliotece.
