Thomas Mann
Thomas Mann urodził się 6 czerwca 1875 roku w Lubece – niemiecki pisarz, eseista oraz laureat Nagrody nobla.
Uznawany za jednego z najwybitniejszych twórców literatury niemieckiej XX wieku. Zasłynął przede wszystkim jako twórca psychologiczno-filozoficznych powieści o głębokim wymiarze intelektualnym i społecznym.
Pochodził z zamożnej, mieszczańskiej rodziny kupieckiej. Po śmierci ojca w 1891 roku jego rodzina przeniosła się do Monachium. Tam Mann rozpoczął swoją karierę pisarską – początkowo pisał tylko eseje i opowiadania.
Zadebiutował w 1901 roku powieścią „Buddenbrookowie” – epicką sagą rodzinną ukazującą schyłek mieszczańskiej dynastii. Powieść przyniosła Mannowi międzynarodową sławę i w 1929 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury.
Jego twórczość cechuje głęboka analiza psychologiczna, krytyczne spojrzenie na społeczeństwo mieszczańskie oraz refleksja nad losem jednostki.
Debiutował w 1901 roku powieścią „Buddenbrookowie”, która przyniosła Mannowi międzynarodową sławę i w 1929 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury.
Mann był zdecydowanym przeciwnikiem nazizmu. Po przejęciu przez Hitlera włady w 1933 roku opuścił Niemcy, a trzy lata później zrzekł się niemieckiego obywatelstwa. Przez pewien czas mieszkał w Szwajcarii, potem w Stanach Zjednoczonych, gdzie kontynuował działalność literacką.
Thomas Mann był pierwszym pisarzem, u którego można dostrzec ogromne poczucie odpowiedzialności moralnej
i społecznej. W swojej twórczości podejmował tematy takie jak kryzys tożsamości, napięcia miedzy sztuką a życiem, konflikt między tradycją a nowoczesnością.
Dziś uznawany jest za jednego z najważniejszych twórców kultury europejskiej, a jego utwory pozostają wciąż przedmiot analiz literackich, filozoficznych oraz kulturowych na całym świecie.
Zmarł 12 sierpnia 1955 roku w Zurychu.