Sławomir Mrożek
Sławomir Mrożek – jeden z najważniejszych polskich pisarzy XX wieku, dramaturg, prozaik, satyryk i rysownik. Urodził się 29 czerwca 1930 roku w Borzęcinie koło Brzeska.
Był twórcą o niepowtarzalnym stylu, którego utwory łączą absurd, groteskę i głęboką refleksję nad kondycją człowieka
i społeczeństwa. Jego dramaty są wystawiane na całym świecie, a nazwisko stało się synonimem absurdalnej satyry na rzeczywistość.
Młodość spędził w Krakowie, gdzie rozpoczął studia architektury, a następnie rozpoczął działalność literacką.
Debiutował na łamach „Przekroju” jako rysownik i satyryk. Szybko zyskał popularność dzięki publikowanym tam celnie komentujących rzeczywistość rysunkom.
Jako dramaturg i prozaik zyskał rozgłos dopiero w latach 50. I 60. w XX wieku. Do jego najbardziej znanych dramatów zaliczane jest „Tango” „Emigranci”, „Karol” oraz „Rzeźnia”.
Twórczość Mrożka charakteryzuje się doskonałym wykorzystaniem groteski i absurdu – często ukazuje mechanizmy władzy, zniewolenia, konformizmu, ale także uniwersalne pytania o wolność i ludzką godność.
W 1963 roku wyemigrował z Polski, początkowo do Włoch, a następnie do Francji, a potem do Meksyku. W swojej twórczości powracał regularnie do komentowania polskiej rzeczywistości.
W latach 90. powrócił na stałe do Polski. Zamieszkał w Krakowie, gdzie nadal tworzył i publikował.
Zmarł 15 sierpnia 2013 roku w Nicei we Francji, tam też został pochowany. Rok później jego prochy zostały sprowadzone do Polski i złożone w Panteonie Narodowym w Krakowie.