175. rocznica śmierci Honoré de Balzac

Honoré de Balzac urodził się 20 maja 1799 roku w Tours we Francji – wybitny francuski pisarz, nowelista, eseista i dramaturg, uznawany jest za jednego z ojców realizmu w literaturze europejskiej.

Jego twórczość miała ogromny wpływ na rozwój powieści XIX wieku, a także na wielu późniejszych autorów, m.in. Dostojewskiego i Prousta.

Balzac pochodził z mieszczańskiej rodziny, początkowo przygotowywał się do kariery prawniczej, jednak zrezygnował z niej, by poświęcić się pisarstwu.
Początki były trudne – publikował pod pseudonimami, pisał powieści na zlecenie, prowadził nieudane interesy wydawnicze
i popadł w długi, które towarzyszyły mu przez większość życia.
Mimo problemów finansowych i zdrowotnych, cechowała go niezwykła pracowitość. Potrafił pisać kilkanaście godzin dziennie, pijąc przy tym ogromną ilość kawy.

Najważniejszym dziełem jego życia jest cykl powieściowy „Komedia ludzka”, który miał być panoramicznym obrazem społeczeństwa francuskiego pierwszej połowy XIX wieku. Cykl składa się z około 90 ukończonych powieści i nowel, podzielonych na trzy grupy tematyczne : Studia obyczajowe, Studia filozoficzne i Studia analityczne. W „Komedii ludzkiej” Balzac ukazał przekrój społeczeństwa – od arystokracji i burżuazji po warstwy niższe – analizując mechanizmy władzy, pieniądza, ambicji, namiętności i upadku moralnego.

Na szczególną uwagę w jego powieści zasługują powieści takie jak:

•  „Ojciec Goriot” – klasyczna opowieść o miłości ojca do córek i o społecznych przemianach w Paryżu,
• „Eugeniusz Grandet” – studium skąpstwa i rodzinnego egozimu,
• „Stracone złudzenia” – o losach młodego poety w bezwzględnym świecie paryskiego dziennikarstwa
• „Blaski i nędze życia kurtyzany” – kontynuacja losów bohaterów „Straconych złudzeń”

Balzac był również ekscentrykiem – otaczał się przedmiotami stylizowanymi na barokowe, nosił charakterystyczny biały habit, a jego legendarny nałóg picia kawy miał służyć utrzymaniu tempa pracy pisarskiej.

Pod koniec zycia związał się z polską arystokratką, Eweliną Hańską, z którą korespondował przez wiele lat.
Pobrali się w 1850 roku, niedługo przed śmiercią pisarza.

Balzac zmarł w wieku 51 lat na skutek wyczerpania i powikłań zdrowotnych. Został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu.