Julian Przyboś
Julian Przyboś urodził się 5 marca 1901 roku w Gwoźnicy Dolnej. Wybitny polski poeta, eseista, tłumacz, polityk oraz dyplomata, jeden z czołowych przedstawicieli Awangardy Krakowskiej.
Pochodził z ubogiej chłopskiej rodziny w Gwoźnicy Dolnej pod Strzyżowem. Był piątym z siedmiorga dzieci.
W 1920 roku rozpoczął studia polonistyczne i filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Tam zetknął się z Tadeuszem Peiperem i środowiskiem skupionym wokół pisma „Zwrotnica”, które stało się kuźnią nowoczesnej poetyki. Przyboś szybko wyrósł na jednego z najważniejszych poetów młodego pokolenia, wprowadzając do polskiej literatury język kondensacji, metaforę o sile eksplozji i dążenie do nowej klarowności wypowiedzi.
Po studiach pracował jako nauczyciel w różnych miastach – w Sokalu, Chrzanowie i Cieszynie. Równolegle rozwijał swoją karierę literacką. Jego pierwszy tom poetycki „Śruby” przyniósł mu uznanie jako jednemu z najciekawszych głosów literatury. W jego poezji można było odnaleźć fascynacje techniką, ruchem i modernistycznym zrozumieniem postępu, ale także refleksja nad miejscem człowieka w świecie gwałtownych przemian.
Poezja Przybosia była zawsze poszukiwaniem nowej formy. W okresie międzywojennym tworzył poetykę krótkiego, zwartego wiersza, opartego na gwałtownych metaforach i odrzuceniu ozdobników.
Artur Sandauer określał jego metafory jako „eksplozywne”, bo działały na czytelnika niczym nagły wybuch sensów.
W końcówce życia, zmagając się z problemami zdrowotnymi, Przyboś przeniósł się do Domu Pracy Twórczej w Oborach.
Zmarł nagle 6 października 1970 roku w Warszawie, podczas międzynarodowego zjazdu tłumaczy literatury.
Wyszukaj książki, audiobooki i e-booki.
Znajdź, zarezerwuj i wypożycz książki w naszej bibliotece.
