Szkoła podstawowa w Pogorzycach. Ulubiony przedmiot: wychowanie fizyczne. Lubiłem wszystkie gry zespołowe: piłka nożna, siatkówka, kosz, gra w dwa ognie tzw. Ubijanego. W tej grze wytrenowałem dobry chwyt piłki, refleks, co procentuje do dzisiaj. W zimie oczywiście narty, łyżwy, gra w hokeja, a wieczorem gra w tenisa stołowego w kawiarni we dworze.

1973-1976. Szkoła zawodowa w Oświęcimiu, kierowca mechanik.

LZS Pogorzanka - w inauguracji klubu debiut jako bramkarz. W tych latach śp. Tadeusz Macuda w starym domu kompletował siłownię, gdzie razem z chłopakami trenowałem kulturystykę. W wakacje pracowałem u siostry Kazi przy hodowli kaczek. Za tę pracę kupiłem rower wyścigowy, na którym mogłem wyrabiać kondycję. Gdy LZS się rozpadł przeszedłem do Zagórzanki Zagórze.

1978-1981 TS Fablok - pracowałem i grałem. Dzięki ogólnemu wytrenowaniu na spartakiadzie zakładowej osiągnąłem dobre wyniki:

1. Miejsce w skoku wzwyż 170cm,

1. Miejsce bieg na 100 m - 11,8s,

1. Miejsce rzut oszczepem - 57m,

2. Miejsce skok w dal 5,95m. W tym okresie byłem w wojsku.

Ogólne przygotowanie fizyczne pozwoliło mi uzyskać bardzo dobry wynik okresu unitarnego za co dostałem 5 dni urlopu.

04.07.1981 - ślub z Zuzanną i przeprowadzka do Chełmka. Troje dzieci: Sebastian, Patryk i Angelika.

1981 - 1994r. kilka zakładów pracy. W zakładach mecze między brygadami, gry podwórkowe, trenowanie młodych chłopaków oraz mecze między osiedlami. W zimie - siatkówka na sali gimnastycznej i tenis stołowy w domu kultury.

1994 - 1997r. LZS Broszkowice - A klasa jako obrońca

1997 - 2005r. Jedynie gra z młodzieżą i między osiedlami

2005r. - przeprowadzka do Pogorzyc, gdzie zacząłem trenować i grać.

Dumny jestem z tego, że zacząłem w Pogorzance jako 15 letni zawodnik a skromna karierę zakończę też w Pogorzance. Dziękując za zaufanie jakim darzyli mnie trenerzy, zarząd i zawodnicy Pogorzanki.

Przygoda z piłką na pewno się nie skończy, czekać mnie będzie nowe wyzwanie. Syn Patryka, a mój wnuk Wiktor może pójdzie w ślady dziadka i osiągnie dużo lepsze wyniki ode mnie czego życzę mu z całego serca.

"Kibic kontra zawodnik"
 

Uczęszczam na warsztaty dziennikarskie odbywających się w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Chrzanowie, na których aktywnie pracujemy, posiadamy własną gazetkę, poznajemy świat dziennikarzy, przeprowadzamy wywiady i współpracujemy z Chrzanowską Telewizją. Uwielbiam planować i lubię gdy wszystko układa się po mojej myśli oraz zgodnie z moim planem. Uwielbiam perfekcyjność i determinację. W wolnym czasie lubię przeczytać dobrą książkę oraz zrelaksować się w towarzystwie przyjaciół. Lubię również podróżować oraz chodzić po górach. Obecnie moim ulubionym miejscem, do którego lubię powracać i uważam za mój drugi dom jest Budapeszt. Miejsce to ma swój urok i zawsze pozostanie w moim sercu. A kto wie, może w przyszłości i tam zamieszkam...

W życiu staram się dążyć do celu oraz spełniać swoje marzenia, ponieważ to daje mi satysfakcję i motywację do dalszego działania. W moim słowniku nie ma słowa "Nie mogę!", gdy napotykam przeszkodę na swojej drodze staram się ją ominąć i nie poddaję się choćby w najgorszym momencie. Nabieram powietrza do płuc, następnie wypuszczam powietrze z ust i teraz mogę dalej walczyć. Osiąganie sukcesów w życiu jest dla mnie ważne, ale nie jestem w stanie osiągnąć tego bez ciężkiej pracy. Dlatego w wolnej chwili czytam "Sekret" Byrne Rhonda, która dodaje mi siły do działania. Nie wyobrażam sobie również dnia bez dobrej muzyki, która napędza mnie do pracy. Muzyka jest moją inspiracją...

Prowadzę również bloga, na którym w wolnym czasie piszę swoje złote myśli lub krótkie opowiadania w języku angielskim, lecz w dalszym ciągu pozostaje to w moim zasięgu i piszę to dla siebie oraz bliskich mi osób, ale w przyszłości planuję napisać własną książkę. Osoby, które mnie inspirują to Paulo Coelho oraz Nicolas Sparks, uwielbiam ich książki i czytam jest w ogromnym napięciu.
Ale nie sukces jest w życiu dla mnie rzeczą najistotniejszą. Na pierwszym miejscu zawsze są osoby bliskie mojemu sercu. Mogą one liczyć na mnie w każdym momencie. To oni sprawiają, że uśmiech nie znika z mojej twarzy i to oni nadają sens mojemu życiu. Razem z nimi zmierzam się z problemami i przeciwnościami losu, które napotykam na swojej drodze. Razem z nimi zdobywam swoje marzenia, bo oni mnie w tym wspierają i utwierdzają.

"To możliwość spełniania marzeń sprawia, że życie jest tak fascynujące."

"Rycerze z remizy: pasje i marzenia"